پرسون پرسون یواش یواش اومدم در خونه تون ترسون ترسون لرزون لرزون اومدم در خونه‌تون یک شاخه گل در دستم سر راهت بنشستم از پنجره منو دیدی مثل گلها خندیدی آه به خدا آن نگهت از خاطرم نرود آه به خدا آن نگهت از خاطرم نرود پرسون پرسون یواش یواش اومدم در خونه تون ترسون ترسون لرزون لرزون اومدم در خونه‌تون یک شاخه گل در دستم سر راهت بنشستم از پنجره منو دیدی مثل گلها خندیدی آه به خدا آن نگهت از خاطرم نرود آه به خدا آن نگهت از خاطرم نرود گفتم گفتم آره گفتم به خدا قهر گناهه دل منتظره چشم به راهه ای من آره ای من به فدات ناز مکن تو با چشم سیات ناز مکن تو این دو روزه دنیا مثل خواب و رویا گذرونه با هم آشتی کنیم که بهار دوباره گل فشانه گفتم گفتم به خدا قهر گناهه دل منتظر چشم به راهه ای من ای من به فدات ناز مکن تو با چشم سیات ناز مکن تو این دو روزه دنیا مثل خواب و رویا گذرونه با هم آشتی کنیم که بهار دوباره گل فشانه آره بارون میومد آره بارون میومد خوب یادمه، مث آخرای قصه، که آدم می ره به رویا، آره بارون میومد خوب یادمه... زیر لب زمزمه کردم، کی می تونه این دل دیوونه رو از من بگیره؟ اون قَدَر باشه که من این دل و دستش بدم و چیزی نپرسه، دیگه حرفی نمونه بعد نگاهش، آره بارون میومد خوب یادمه ... آره بارون میومد خوب یادمه یه غروب بود روی گونه هات، دو تا قطره که آخرش نگفتی بارونه یا اشک چشمات، اما فرقی هم نداره، کار از این حرفا گذشته، دیگه قلبم سر جاش نیست، آره بارون میومد خوب یادمه، آره بارون میومد خوب یادمه ... توی خوابم دیده بودم تو رو با گونه ی خیست، اونجا هم نشد بپرسم بارونه یا اشک چشمات، اونجا هم نشد بپرسم ... آره بارون میومد خوب یادمه.......... میزند باران به شیشه مثل انگشت فرشته قطره قطره رشته رشته خاطراتم همچو باران در گذار از کوهساران حاصل این بذر کشته عشق هر فرد سرشته ای دریغ از عمر رفته سوز و سودای گذشته ای دریغ از عمر رفته سوز و سودای گذشته میزند باران به شیشه مثل انگشت فرشته قطره قطره رشته رشته تک درختی ، تیره بختم که در سکوت صحرا فریادِ من ، شکسته در گلویم که دشتِ آرزوها گردید آخر ، مزار آرزویم آن شادابی ، آن برگ و برم کو ؟ هم خانه ی محنت ، همسایه ی مرگم توفان از من چه شاخه ها شکسته همه کس از من بگریزد نه کس با من آمیزد در سینه نهفتم اسرار بیابان بود غم افزا ، اه حدیث خود با ماه که در سکوت صحرا فریادِ من ، شکسته در گلویم که دشتِ آرزوها گردید آخر ، مزار آرزویم میون خواب و بیداری تو رو می دیدم انگاری به من گفتی نشو عاشق که عشق داره گرفتاری گذاشتی سر روی شونه ام به من گفتی نمی دونم چگونه میشه عاشق شد تو این دنیای بیزاری نشو عاشق نباش عاشق نگو حتی دوستم داری ولی بی عشق چه خواهی کرد ولی بی عشق چه خواهی کرد منی که قصه عشقمو با تو زندگی دیدم هوای قلبمو با تو هوای بندگی دیدم نپرسیدم نترسیدم منی که عاشقت بودم چرا گفتی که خواب عشقمو رو سادگی دیدم چرا عاشق ترین بودم تو رو عاشق نمی دیدم عجب خواب پریشونی تو رویای تو می دیدم که حتی آرزو کردم تو رو هرگز نمی دیدم تو را از بین صدها گل جدا کردم تو سینه جشن عشقت رو به پا کردم برای نقطه ی پایان تنهایم تو تنها اسمی بودی که صدا کردم عشق من ...عشق من ...عشق من ... عشق من بگو از پاکی چشمه منو لبریز خواستن کن با دستات حلقه ای از گل بساز و گردن من کن اگه از مرگ باورها، از آدم ها دلم سرده نوازش کن تو دستامو که خیلی وقت یخ کرده که خیلـــــــــــی وقت یخ کرده ... عشق من ...عشق من ... دیگه دلواپس بودن واسم بسه دیگه بیهوده پیمودن واسم بسه زیادیم کرده پژمردن زیادیم کرده غم خوردن توی بیداد تنهایی در عین زندگی مردن عشق من ... عشق من ... غریبه نمی دونم توکی هستی ازدنیا دلم خون بود
خیلی سال پیش،
تک درختی ، بی پناهم
خشک و بی بارم ، پس ثمرم کو ؟
دور از یاران ، بی توشه و برگم
بر رخسارم ، غبار غم نشسته
چو نهالِ زهر آلوده
نه کس با من بنشیند
گویم غم خود خود را با خارِ بیابان
در دل شب سکوت صحرا
از تو جدا بگویم ای مه
تک درختی ، تیره بختم
تک درختی ، بی پناهم
غریبه تو سکوتمو شکستی
کبوتروار در باغ سکوتم
از این شاخه به اون شاخه نشستی
از غصه نترسیدی
برام زدی و رقصیدی
از غصه دلم خون بود
برام خوندی و خندیدی
تو باغ سکوت من
برام هزارتا گل دادی
از غصه رهام کردی
گفتی دیگه آزادی
که اون چشم تو پیدا شد
همون دنیای بی ارزش
برام یک دفعه دنیا شد
تو رنگ صدات جونه
پر از دوا و درمونه
آهنگشو می شناسم
دلم همیشه می خونه ، دلم همیشه می خونه
| |
